Του Παναγιώτη Κονδύλη (ΑΡΕΝ Χημικού)
Μέρα με τη μέρα γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι βιώνουμε μια δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, τα βάρη της οποίας προσπαθεί ο αντίπαλος να μετακυλήσει στα μόνιμα υποζύγια των κυβερνήσεων – στους φοιτητές, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Καταργούνται κεκτημένα αιώνων, καταργείται κάθε έννοια κοινωνικού κράτους και για να γίνει αυτό καταστρατηγείται κάθε έννοια δημοκρατικού δικαιώματος. Δεν είναι τυχαίο το ξέσπασμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο του κινήματος real democracy – στην Ελλάδα μεταφέρθηκε ως κίνημα «άμεσης δημοκρατίας» – στο οποίο οι πολίτες μετείχαν απαιτώντας τη συμμετοχή τους στην άσκηση της εξουσίας, διαδηλώνοντας ενάντια στη λιτότητα, ενάντια στα μέτρα που παίρνονταν χωρίς αυτούς για αυτούς. Το ζήτημα, λοιπόν, του αγώνα για δημοκρατία που άνοιξαν οι ίδιοι οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι ένα ζήτημα που ως αριστερά οφείλουμε να αναδείξουμε, καθώς η δημοκρατία είναι όχι μόνο απειλή για το σύστημα, αλλά και θεμέλιος λίθος για την οικοδόμηση της μελλοντικής κοινωνίας που εμείς οραματιζόμαστε.
